*Warcraft II
Ben de anlatayım hikayemi. BK ile döndük 58 ellerinden. 24'e de gittim. Hiçbir şey değişmemiş. Barajın suyu yükselmiş o kadar.
![]()
![]()
Camiye gittim yine. Kapısında ağladım kaldım.
Gece yarısı dönünce, gözlerim anca 2m öteyi görür halde, huzursuz bir şekilde eve vardık. BK bana telefonda, "ya neler dönmüş Serhat" dediğinde, yorgunluktan ölüyordum. Olanları ucundan takip etmiştim ama bu kadarını bilmiyordum.
Ertesi gün akşam düğün var diye, erkekli kadınlı redendvayta gittik. İkimiz de fön çektirdik. Eve geldik. BK yaşgünü pastasını yedik. Sonra, düğün bir yandan, ikimiz de için için yanıyorduk sanırım.
BK "ben gidiyorum" dedi. Ben de kalktım hazırlandım. Uzun kollu bülüz, uzun zamandır giymediğim kot pantolon. Spor pabuç! Kırmızı baş örtüsü, Elazıglı Teyzeden kalma (avzımı burnumu kapatayım diye). Kombinim böyle.
Yolda elele yürürken, sevgilim beyin kan grubumu sorması, göz altına alınırsam direnmemem, birbirimiz kaybedersek ne yapacağımızı anlatırken, boğazım düğümlendi. Ayrıca bu kriz planlarını yapmak benim işim! Lan sevgilim.
Bir ara megafonlu bir kalabalığa katılıp marş söyledik. İlk dakikada panzerden su yeriz diye düşünürken, bizi "teğet" geçti. BayKuş beni olayların içine sokmamak için kenarlardan geçirdi ama sonra elimizden geleni yaptık.
Biber gazı kokan fönlü saçlarımı yıkamadan düğüne de gittik. İşte dedim ki, "şu lanet şehre geldim geleli yaptığım en doğru iş buydu".
Biraz önce düşündüm de, yapmak istediğim çok şey var; sevgilimle gezmekler, doğan ve doğacak bebeklere birşeyler öğretmekler, iş yerinde ödül almaklar, sistem kurmaklar, insanları değiştirmekler ama, bugün vatan için ölsem gözüm arkada kalmayacak.
Çünkü gerisi hakikaten teferruat.
Bugün holdink baskısı ile karışmama kararına karşı, gittim oturdum Güvenpark'a. Yanımdaki gençler beklerken eğleniyorlardı. Onlara akşam üstü caddeden geçen ve tekbir çeken kişilerden bahsettim. Kız, beni sanki senelerdir tanıyor gibi, bana yaslanarak arkadaşlarına "böyle böylemiş, eli sopalı insanlar varmış, abla söyledi" dediğinde, e-he yaşımı fark ettim.
Gerçekten çok gençler.
Sonra içtiğim yemine rağmen, dayanamadım. Hareketin oraya gittim. Baktım. Sadece bir süre +1 oldum. Eve döndüm.
Ama işin rengi değişirse, ben de değişeceğim.
Ben de anlatayım hikayemi. BK ile döndük 58 ellerinden. 24'e de gittim. Hiçbir şey değişmemiş. Barajın suyu yükselmiş o kadar.
Gece yarısı dönünce, gözlerim anca 2m öteyi görür halde, huzursuz bir şekilde eve vardık. BK bana telefonda, "ya neler dönmüş Serhat" dediğinde, yorgunluktan ölüyordum. Olanları ucundan takip etmiştim ama bu kadarını bilmiyordum.
Ertesi gün akşam düğün var diye, erkekli kadınlı redendvayta gittik. İkimiz de fön çektirdik. Eve geldik. BK yaşgünü pastasını yedik. Sonra, düğün bir yandan, ikimiz de için için yanıyorduk sanırım.
BK "ben gidiyorum" dedi. Ben de kalktım hazırlandım. Uzun kollu bülüz, uzun zamandır giymediğim kot pantolon. Spor pabuç! Kırmızı baş örtüsü, Elazıglı Teyzeden kalma (avzımı burnumu kapatayım diye). Kombinim böyle.
Yolda elele yürürken, sevgilim beyin kan grubumu sorması, göz altına alınırsam direnmemem, birbirimiz kaybedersek ne yapacağımızı anlatırken, boğazım düğümlendi. Ayrıca bu kriz planlarını yapmak benim işim! Lan sevgilim.
Bir ara megafonlu bir kalabalığa katılıp marş söyledik. İlk dakikada panzerden su yeriz diye düşünürken, bizi "teğet" geçti. BayKuş beni olayların içine sokmamak için kenarlardan geçirdi ama sonra elimizden geleni yaptık.
Biber gazı kokan fönlü saçlarımı yıkamadan düğüne de gittik. İşte dedim ki, "şu lanet şehre geldim geleli yaptığım en doğru iş buydu".
Biraz önce düşündüm de, yapmak istediğim çok şey var; sevgilimle gezmekler, doğan ve doğacak bebeklere birşeyler öğretmekler, iş yerinde ödül almaklar, sistem kurmaklar, insanları değiştirmekler ama, bugün vatan için ölsem gözüm arkada kalmayacak.
Çünkü gerisi hakikaten teferruat.
Bugün holdink baskısı ile karışmama kararına karşı, gittim oturdum Güvenpark'a. Yanımdaki gençler beklerken eğleniyorlardı. Onlara akşam üstü caddeden geçen ve tekbir çeken kişilerden bahsettim. Kız, beni sanki senelerdir tanıyor gibi, bana yaslanarak arkadaşlarına "böyle böylemiş, eli sopalı insanlar varmış, abla söyledi" dediğinde, e-he yaşımı fark ettim.
Gerçekten çok gençler.
Sonra içtiğim yemine rağmen, dayanamadım. Hareketin oraya gittim. Baktım. Sadece bir süre +1 oldum. Eve döndüm.
Ama işin rengi değişirse, ben de değişeceğim.