Bu çocuğu kesinlikle takdir etmek gerek.
Para mı vercem? Hayır, hiç doğru gelmiyor bana bu davranış. Para, emek harcanmadan gelmemeli.
Durdup, aferin mi desem? Bu da doğru değil, çünkü zaten kendini dünyaya kapatmış. Neden kitap okuma keyfini ve heyecanını bozayım?
Sonra dedim ki, kağıt mendil vermek en iyisi. hehe
Verdim mi? Hayır. Bugün etekliydim, üst geçide çıkmadım.
Ama bir dahaki sefere, kendisi ile röp yaparsam en iyisi olacak.
Ofiste arkadaşa, küçükken annem ve iki kız kardeş salondaki koltuklara yayılıp nasıl kitap okuduğumuzu anlattım da, imrendi. Küçükken hiç kitap okumamış. İşte bu bana tuhaf geliyor. Çocuğu kitap okumaya zorlamak yerine imrendirmek en iyisi.
Bundan ötürü geniş bir kütüphaneye sahip, (birkaçı kütüphanelerden çalınmış da olsa) babaya ve okumayı özendiren anneme en derin saygılarımı ve sevgimi iletirim.
Daha dün internetten bir kitap ararken gördüğüm çocuk kitapları kapakları, annemin bizi kitap almaya götürdüğü heyecanlı günleri hatırlattı. Bak yine heyecan yaptım.